Yaşamlarımızdaki bazı olumsuz ve travmatik olaylar, yazgımız açısından dönüm noktaları olup
hiçbir şeyin bizim düşündüğümüz gibi olmadığını, gökyüzünün kapkara renkleri de olduğunu er ya da
geç bize gösterir. Geceyle gündüzün sürekli yer değiştirdiği bu süreçte olaylar ve olgular, bizim
bilgimiz ve algılama düzeyimiz ölçüsünde sübjektif ve doğru ya da doğru olmayan çarpık anlamlar
kazanabilmektedir…
Tüm çocuklar, incinebilir, kırılgan ve güçsüz öznelerdir ve bakımverenler tarafından, doğum
öncesinden itibaren özenle bakılarak mutlu bir çocukluk geçirmeli, yaşamının ilk yıllarında, anne
sevgisiyle güçlendirilmelidir. Bu dönemde, sevgi başta olmak üzere tüm ihtiyaçları zamanında,
içtenlikle ve güvenle karşılanmalı, annesine sağlıklı bağlanarak iyi bir yaşam sürebileceğine dair inanç
geliştirmeli, yeterince özgürleşebilmelidir. Yetişme ve birey olma sürecinde, insanın, en sonunda bir
diğerine derin ve anlamlı bir biçimde bağlanmasını sağlayan şey ise, eninde sonunda “yalnızlıkla
yüzleşmeyi” gerektirmektedir.
Doğrusu her insan teki, eninde sonunda, dünyanın bütün tehlikeli ve dayanılmaz yönleriyle
yüzleşmek zorunda kalır ve psikolojik sorunlarımızın temelleri de çoğu zaman buradan kaynaklanır.
Çünkü “varolma”; gelişme süreci, ayrılma, ayrı bir varlık haline gelme yetişkin olarak yeniden doğuş,
etkili, başarılı olabilme ve doyumlu bir yaşam deneyimleme sürecidir. Kendini yönetme, kendine
güven, kendi ayakları üstünde durmak, bireyselleşmek, bağımsız ve güvenle işlev görebilmek,
uğraştığı etkinliklerden sonuçlar alabilmek, engellerle mücadele edebilmek, hepimiz için önemli yaşam
görevlerimizdendir. Her insan, eninde sonunda tek başına ayakta durmayı ya da takıldığı yerden
kalkmayı, düştüğü kuyudan çıkmayı öğrenir. Sosyal çalışmacılar, profesyonel yardım arayan sıkıntılı
problem sahibi bireylere, “danışman ve eğitici” rolleriyle, yaşamla başedebilmeleri için etkili yaşam
becerileri kazandırmaya çalışırlar...
SHU, hekim, psikolog, öğretmen vb. insani yardım profesyonelleri için, tüm zorluklara ve
yapısal engellere karşın ve bütün zorluklarla savaşarak, toplumdaki çocukların korunması için
yılmadan çalışmak, gerçekten de çok yüce ve asil bir varoluş biçimidir…
