31 Mayıs 2013 akşamı, Gezi Parkı’nı savunmak ve polis şiddetine karşı durmak için yüz binlerce insan Taksim Meydanı’na akın etti. Hiçbiri de Türkiye’nin toplumsal ve siyasal hayatını dönüştürmek üzere yola çıktıklarını bilmiyordu. Her toplumsal olayda olduğu gibi, Gezi Direnişi de sonu kestirilemeyen, karmaşık ve dinamik bir süreç sundu önümüze. Gezi süreciyle başlayan bu hazır reçetelere dayanmayan, tecrübe edildikçe geliştirilen yeni bir siyaset ve toplum oluşturma arayışı hâlen devam etmekte. İşte Gezi sürecinin farklı anlarını fotoğraflarla belgeleyen bu kitabın önemi de burada ortaya çıkmakta. Çünkü bu arayış boyunca Gezi sürecinin bizlere sunduğu umudu ve imkanları tekrar tekrar hatırlamakta fayda var.
Direniş: Taarruza uğrayan kişisel yaşam ve ifade özgürlüğü, yıkılmak istenen bir park, kesilmesi planlanan ağaçlar. Gezi Parkı direnişi birkaç ağaçla başladı, köklendi, dallandı, şiddet ve haksızlığa karşı siper aldı. Barikatlarıyla, Twitter’ı mıvittır’ıyla Türkiye artık uyanmıştır. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Baskı: Biber gazı, tazyikli su, plastik mermi, gerçek mermi, gaz fişeği, TOMA, akrep, buldozer, cop, susan medya... Karşısında, derme çatma barikatlar, şnorkelli kız, halay çeken gençler, kenetlenen anneler ve ekmek yolunda öldürülen çocuğumuz. Milyonlar daha ne kadar bastırılabilir ki?
Mizah: Kalem kılıçtan keskindir. Direniş silahsızdı. Sosyal medya paylaşımları ve duvar yazılarıydı Gezi hareketine cesaret veren. Baskıyla dalga geçen grafitiler, gaz maskeli müzisyen, TOMA’ya kabarcık üfleyen cesur kız ve oturan adamlar. Orantısız şiddete karşı orantısız zeka. Nasreddin Hoca mezarından çapulculara gülümsüyordur.
Dayanışma: Genci, yaşlısı, kadını, erkeği, Alevisi, Sünnisi, Kürdü, Ermenisi, şehirlisi, taşralısı, FB’lisi GS’lisi... Farklılıkların unutulduğu bir Türkiye ve dayanışma örneği.
