S. Beckett’in yazdıklarından sonra edebiyat yazma uğraşı başarısızlığa mahkum, hâlâ yazılabilecek bir şey var sananların vay haline (mi?).
Hem konusu hem de kahramanı fikir olan bu kitap, “Fikir”; edebiyatın röntgenini çekmek/yazmak, bir yanıyla. Güzel bir yüzün, dilin, göğsün, elin, bacakların, kafanın... röntgenini, sevmenin, sevincin, hasetin, öfkenin, kırgınlıkların, an’ın, anıların, geçmişin, hayallerin, dilin... röntgenini yazmak –belirgin imgelerle, resimlerle değil, siluetlerle yazmak, siluetleri yazmak biryanıyla da, “Fikir”.
Bir yüzün, bir duygunun, bir anın, masadan fırlatılan bardağın, yerdeki kılıkların yada bardağın masadan kırılma yerine / anına eğrilen küt çizginin zaman-hareketini değil, termodinamiğin tersinmezlik yasasını tersine çevirip bardağın gerisin geriye kırılma anından masada duran hali arasında sonsuz biçimde devinme kabiliyetine sahip cam kırıklarında şekillenen ‘ne oldu’yu yazmak.Quale’lerin röntgenini ve siluetini içiçe geçirip yazmak - -“Fikir”, bu: bu’lardan taşan.
Fikirin dile getirilemeyeceğini; düşüncenin, düşünmekin ürünü olmasından ötedilin sınırlarının imalatı olduğunu yazmak, “Fikir”in bir başka yanı.
Kast edilen ile anlamın hiç bir zaman birbiriyle örtüşmediğini göstermek, “Fikir”.
Kitabı pürüzsüz, tam, kusursuz biçimde değil, bir müsvedde olarak yoğurmak, “Fikir”: Yazıyı plastize etmek.
“Yaşım ilerlerken birçok halis metnin şişedeki mektuba dönüştüğü bir tecim dünyasının üstümüze çöktüğüne tanık oldum. Ondandır, haftada bir-iki kez, gider deniz kıyısında beklerim. İlyaz Bingül’ün sıkı kitabı Postanedeki Sandalye’yle (2013) öyle karşılaştım.” (Enis Batur)
Oturma Hastalığı “ilyaz bingül'ün yeni kitabı. anlatıcının kahramanı, kahramanın eylemsizliğini anlattığı bir kitap olma özelliğini taşıyor. bunun yanında kitapta klasik bir anlamda eylem yok. eylem cümlelere, hatta kelimelere atfedilmiş. edebiyat âşıklarının kesinlikle okuması icap ediyor.” (kafkalabirenti / Yunus Bektaşoğlu)
İlyaz Bingül bu son kitabı Fikir’le edebiyatı gram gram sıkmaya devam ediyor. |
