Yunanlıların yaptıkları unutulacak gibi miydi? Ege ve Marmara Bölgelerinde, Trakya'da, bir tek Müslüman, bir tek ev, bir tek canlı bırakmamak için planlar yapmışlar ve bu planı uygulamaya koymuşlardı. İzmir, Bursa, Eskişehir, Manisa, Aydın, Uşak, Kütahya, Afyonkarahisar, Kocaeli, Adapazarı'nda sergilenen o dehşet ve o vahşet unutulabilir mi? Sehirlerimizi, ilçelerimizi, kasabalarımızı, köylerimizi yaktılar. On binlerce, yüz binlerce masum insanımızı hunharca, gaddarca öldürdüler Kadınların, kızların iffetine göz diktiler. Halkımızın malını, mülkünü gasbettiler, yağmaladılar, çaldılar. İnsanlarımızı bir lokma yiyeceğe muhtaç hale getirdiler. Bu yapılanları okuyacaksınız.
Evet, kabul ediyorum, bu kitabımız, "okunması en zor bir kitap"… Ben de yazarken zorlandım. İnanın yazmaya tahammül edemedim. Yüreğim daraldı. Öfkeden yumruklarımı sıktım. Bazen gözyaşlarımı tutamadım. Ama yazmaya mecburdum. Sizler de okumaya mecbursunuz. Tıpkı, acı bir ilacın içilmesi gibi...
Bu gerçeklerin bilinmesi elzemdir. Bu gerçeklerin unutulmaması gerekir. Yoksa Mehmed Akif’imizin dediği gibi, bu kem tarihin tekerrür etmesi kaçınılmaz olur. Sû uyur, düşman uyumaz. Onlar yaptıklarından pişmanlık duymadılar. Tek kelime ile olsun pişmanlık izhar etmediler. Peki bize ne oluyor? Bu bilgiler niçin okullarımızda okutulmuyor? Niçin yayın organlarında dile getirilmiyor? Bu duruma yalnızca "tuhaf" deyip geçiştirebilir miyiz? Bilgisayarın "delete" tuşuna basıp yazılanların silinmesi gibi, sanki bu ülke insanlarının hafızası da bir "delete" tuşuna basılmışçasına silinmek istenmiştir.
Bu eseri okuyalım, okuyalım ki bu vatanın başına neler geldiğini öğrenelim. Öğrenelim ki, yediden yetmişe hepimiz elbirliğiyle bu vatana sahip çıkalım. Bu vatan bize Cenab-ı Hakkın büyük lütfüdür, ihsanıdır. Bunun kıymetini bilelim, bu nimeti bize veren Mun'im Hakikiye şükrânımızı arz edelim.
