Türklerle, Ruslar arasında binyılı aşan karşılıklı tarihî, siyâsî ve sosyo-kültürel ilişkilere rağmen, Ruslar veya Rus dünyasının Slav menşeli olmaları dışında, ülkemizde bugüne kadar gerektiği kadar araştırma yapıldığı söylenemez. Oysa, Rus tarihinde 1240’tan itibaren Neva fatihi A. Nevski’nin Altınordu başkenti Karakurum’a giderek Batu Han’dan Büyük Knez beratını almasından, 1313’te Tver Knezi Yuri’nin Altın Orda tahtında oturan Özbek Han’ın kız kardeşi Konçak ile evlenmesine, Korkunç İvan’ın Türk asıllı Knez Glinski’den olan annesi Yelena’nın Boyarlar meclisiyle Rusyayı yönetmesinden, İvan Grozni’nin kendi yerine S. Bekbulatoviç’i Çar ilan edip, Moskova knezi olarak kendisine biat etmesine (1574), keza aynı şekilde İ. Grozni’nin ölümü üzerine tahta geçen oğlu Fyodor’un kendi yerine Türk, Çet Mirza soyundan Boris Godinov’u çarlık tahtına geçirmesine ve bir o kadar Tatar-Rus evliliğine kadar, Türklerle Ruslar içiçe bir hayat sürerler.
Bu tür iççeliğin sonucu olarak oldukça zengin bir edebiyat, sanat, maddi ve manevi kültürel birikiminin oluşması, Türk kültürünün, Rus kültürü üzerinde derin ve kalıcı izler bırakır. Bu izleri, Rus halk edebiyatının kaynaklarını oluşturan Rus destan/bılina ve kahramanlık/starina türkülerine konu alan olay, kişi ve motifler üzerinden Büyük Knez Vladimir’in ziyafet sofrası kurmasından, Hanlar Han’ı Bayındır Han’ın toy verip, beyleri davet etmesi, Kağanının kurultay toplamasına, Deli Dumrul’dan, güçlü Rus bogatırlarına, Dede Korkut’un “boy boylayıp, soy soylaması”ından, “gaipten dürlü haber viren” destan anlatıcısı kahin Boyan’a, gusli çalıp söyleyen gezgin halk ozanlarından Kerem ile Aslı, Aşık Garip hikayelerine, kadar Rus kültüründe derin iz bırakan unsurları üzerinden takip etmek mümkündür.
Belirtmek gerekir ki, bu iki halkın kültürünün yaklaşık on asıra uzanan ilişkileri, Rusça kaynaklar incelendiğinde, Rus kültürünün zenginliğinin, aynı zamanda Türk kültürünün etkisi ve katkısının boyutlarının ne denli önemli olduğu anlaşılacaktır.
