Sonbahar

Sipariş numarası ile siparişinizi takip edebilirsiniz.
Havale / EFT ile yapılacak ödemelerde açıklama kısmına mutlaka KY ile başlayan sipariş takip numaranızı yazmanızı rica ediyoruz.
Bu andan itibaren 7 gün içinde, siparişinizi hazırlanmak üzere işleme alınabilmesi için siparişinize ait ödemenin Kitapavrupa'ya ulaşması beklenecektir.
Ödeme ulaşmadığı taktirde, 2 kez ödemeyi hatırlatan e-posta gönderilecek, ödeme ulaşmadığında ise 7 gün sonra siparişiniz otomatik olarak iptal edilecektir.

Online IBAN Havale / E FT ile ödemenizi KitapAvrupa UG adına aşağıdak hesaba yapabilirsiniz. Avrupa Birliği ülkeleri içersinde IBAN ile ödemelerden havale ücret, alınmamaktadır.

KITAPAVRUPA UG
IBAN: DE65 1001 0123 0272 2865 22
BIC/Swift: QNTODEB2XXX

OLINDA BANK

Not: Havale bilgilerinizi e-posta ile bize ulaştırabilirseniz, işlemleri daha hızlandırmamıza yardımcı olursunuz.

Sonbahar

Semih Göksel , Semih Yüksel

DORLİON YAYINLARI

Göğün gürlemesiyle irkilmem bir oluyor. Anılarımdan uyanıp iyice kolaçan ediyorum sağımı solumu. Sırtımdaki neme uzanıyorum. Sabaha çıkamayacağım hissiyle boğuluyorum yine. Ölüyorum, Macit Efendi, bana dair ne varsa uyuşmaya davranıyor. Tür tür böceklerin (ki bunlara küçüklüğümde beni korkutan, iğrendiren ve öldürdüğüm böcekler de dâhil) yıllarca hizmet ettiğim organlarıma, yanımdan bir an olsun ayırmadığım hikâyelerime, kafamdaki insanlara, yarım yamalak insanlığıma ve varlığımın her zerresinde baş gösteren deliliğime diş geçirmeleri yankılanıyor içimin engin boşluğunda. Topraklaşıyorum git gide. Daha doğrusu toprağa yamanıyorum. Benden arda kalanlara toprağın sahip çıkacağına seviniyorum bir an için. Sonra düşünüyorum efendi, benden arda kalanları düşünüyorum. Aklım dolup taşmıyor bu kez. Sahi, diyorum içime doğru, bu kürede neler gördün, nelerin varlığından şüphe duymadın? Hepinizin aslında bir yanılsama olabileceğinize ihtimal veriyorum. Bunu pekâlâ yakıştırıyorum kendime, çünkü yalnız kendime yalan söylemeyi becerebildiğimi getiriyorum aklıma. Aklım almıyor artık hiçbir şeyi, eriyor düşüncelerimin ağırlıkları tıpkı ulu bir buzulun saniyeler içerisinde okyanusa karışması gibi. İnsan olmaya zerre heves göstermediğimi sanıyorum. Ama alenen ölmekten korkuyorum, yok olmaktan, fosilleşmekten korkuyorum. Çelişkilerle dolu olduğumu fark ediyorum ve bu, beni biraz üzerken, biraz da eğlendiriyor. Çelişkilerime bu denli bağlı olmamı alenen beyhude bulduğunu biliyorum ve seni derin üzüntü içerisinde kınıyorum. Yaşamla aramdaki az sayıdaki köprülerden birini onlarla inşa ettiğimi görmemene üzülüyorum.